Dr gläi Brinz | Lenos Verlag

Lenos Verlag

Antoine de Saint-Exupéry

Dr gläi Brinz

Baaseldütschi Ussgoob

Uss em Franzöösische

vo dr Anne Burri

Titel der französischen Originalausgabe:

Le Petit Prince

Erste Auflage 2016

Umschlag, Satz und Gestaltung: Lenos Verlag, Basel

Printed in Germany

ISBN 978 3 85787 471 0

www.lenos.ch

Die Übersetzerin

Anne Burri, geboren 1949 in Basel. Inhaberin des Büros für soziale Arbeit,

Basel.

Für dr Léon Werth.

Ich bitt alli Kinder um Entschuldi-

gung, will ich s Buech emenen Er-

waggsene due widme. Ich ha aber

e gueti Entschuldigung drfüür: Dä

Erwaggseni isch dr bescht Fründ,

won ich uff dr Wält ha. Und denn

han ich non en anderi Entschuldi-

gung: Dä Erwaggseni verstoot alles,

au Biecher für Kinder. Und denn

gits non e dritti Entschuldigung:

Dä Erwaggseni woont in Frangg-

riich, won är Hunger het und friert.

Är mues drööschted wäärde. Wenn

aber alli die Entschuldigunge nit

länge, duen ich s Buech em Kind

widme, wo dä Erwagg seni friener

emool gsii isch. Alli Groosse sinn

emool Kinder gsii (aber numme

weenigi erinnere sich draa). Ich kor-

rigier also mii Widmig:

Für dr Léon Werth,

won är e gläine Bueb gsii isch.

Won ich säggs Joor alt gsii bii, han ich emool e wunder-

baars Bild gsee im e Buech über dr Uurwald, wo Erläb-

ti Gschichte ghäisse het. S het e Schlange, e Booa, zäigt,

won e Raubdier verschlunge het. Do isch d Kopii vo däre

Zäich nig.

In däm Buech hets ghäisse: »D Booas verschlugge iiri

Böiti ganz, ooni si z verbisse. Drnoo könne si sich nüm-

me beweege und schloofe säggs Mööned lang, bis si alles

verdaut hänn.«

Ich ha sällmool schampaar viil über alles, wo me kaa

im Dschungel erlääbe, noochedänggt, und es isch mer

denn glunge, mit eme Faarbstift mii eerschts Bild z zäich-

ne. Mii Zäichnig Nummere 1. Die het esoo ussgsee:

Ich ha mii Mäischterwäärgg de Groosse zäigt und ha si

gfrogt, obs iine däät Angscht mache.

Si hänn gsäit: »Wieso söll uns e Huet Angscht ma-

che?«

Mii Zäichnig het nit e Huet daargstellt. Es isch e

Booa gsii, won en Elefant verdaut. Ich ha drnoo s Inneri

vo dr Schlange zäichned, drmits die Groosse besser kön-

ne verstoo. Immer bruuche si no Ergläärige. Mii Zäichnig

Nummere 2 isch esoo gsii:

Die Groosse hämmer druffaabe groote, Zäichnige vo of-

fene oder zuenige Schlange siizloo und mi gschiider für

Geograﬁi, Gschicht, Rächne und Gramatig z interessiere.

So han ich denn im Alter vo säggs Joor e viilversprächen-

di Karriere als Mooler uffgää. Ich bi dotaal entmuetigt

gsii, will miini Zäichnige Nummere 1 und Nummere 2

käi Erfolg ghaa hänn. Die Groosse begriffe überhaupt nie

öppis vomeläi, und s isch für d Kinder aasträngend, iine

duurend alles z erglääre.

Ich ha drum en andere Brueff miese wääle und ha

Fluug züügphiloot gleert. Ich bin e bitz üüberaal in dr

Wält ummegﬂooge. Und d Geograﬁi, das isch richtig, het

mir viil gholffe. Mit äim Bligg han ich Kiina vo Arizoona

könne unterschäide. Das isch rächt nützlig, wenn me sich

in dr Nacht veriirt het.

So han ich imim Lääbe viil Kontaggt mit eme Huffe

äärnscht hafte Lüt ghaa. Ich ha lang mit de Groosse gläbt.

Ich ha si vo noochem gsee, was mii Mäinig über si nit

grad verbessered het.

Wenn ich öpper aadroffe ha, wo mer e bitz häller

voorkoo isch, han ich s Experimänt gmacht mit miine-

re Zäichnig Nummere 1, won ich immer uffbhalte ha.

Ich ha welle wüsse, ob me si wiirgglig kaa verstoo. Aber

immer het d Antwoort ghäisse: »Dasch e Huet.« So han

ich denn nit vo Booas verzellt, nit vo Uurwälder, nit vo

Stäärne. Ich ha mi uff d Wällelengi vo miim Gegenüüber

iigloo. Ich ha vo Bridge gschwätzt, vo Golf, vo Bolitigg

und vo Grawatte. Und men isch rundum zfriide gsii, e

soon e vernümftige Mensch z kenne.

Ich ha also eläi gläbt und ha mit niemerem könne schwät-

ze, bis ich e Phanne ghaa ha in dr Wieschti Sahara, vor

säggs Joor. Iirgendöppis im Motoor isch kabuttgange.

Und will ich wäder e Mechaanigger no Bassaschier drbii-

ghaa ha, han ich mi ganz eläi miese uff e schwiirigi Repa-

ratuur iistelle. S isch e Froog vo Lääbe und Dood woorde.

Ich ha kuum für acht Daag Dringgwasser drbiighaa.

Am eerschten Oobe bin ich uff em Sand iigschloof-

fe, Duusigi vo Mäile wit ewägg vo bewoontem Gebiet.

Ich bi no mee eläi gsii als e Schiffbrüchige uff eme Floos

zmitts im Oozeaan. Drum könned iir öich mii Überra-

schig voorstelle, wo mi, wos häll woorde isch, e kuurligi,

ﬁini Stimm gweggt het. Sii het gsäit: »Bitte … zäichne

mir e Schooff!«

»Wa a s?«

»Zäichne mir e Schooff …«

Ich bi uffgsprunge, as hätti mi dr Blitz droffe. Ich ha

miini Auge griibe und guet aanegluegt. Und denn han

ich e gläins Männli gsee, wo mi äärnscht gmuschtered

het. Do isch s beschti Boortre, won ich spööter vo iim ha

könne mache. Aber mii Zäichnig isch natüürlig nit esoo

wunderbaar gsii wie s Orginaal. Das isch aber nit mii

Fääler. Won ich säggsi gsii bii, hänn mir die Groosse jo dr

Muet gnoo, Mooler z wäärde, und so han ich nüt anders

zäichne könne als zuenigi und offeni Booas.